شعر | دل نگاشت هاي سايبرنشان

Archive for the ‘شعر’ Category

تنها در دو حالت آرامش خواهم داشت :

یا اینکه چون سنگ ، سنگ باشم و یا چون نسیم جاری

اما همیشه بین این دو چون موج شوریده ام …

فرزانه استاد!

با من بگو ، در عمق این جان های تاریک ،

کی می توان نوری بر افروخت؟!

یا روی این ویرانه ها ،

کی می توان صلحی برافراشت ؟!

ای جنگل آهن به تدبیر تو آباد!

کی می توان در باغ این چشمان گریان ،

روزی نهال خنده ای کاشت؟

جای به چنگ آوردن ماه ،

با پنجه افکندن به خورشید ،

کی میتوان ، کی میتوان ، کی میتوان ،

دلهای خونین را ز روی خاک برداشت ؟!